33. 1975, Serap Erenköy Kiz Lisesi Mezunu

1975 --Erenköy Kız Lisesi, Lise Son. Cografya ve Matematik hocalari ile.
Kızım Erenköy Kız Lisesine yazılırken  kura da Fransızca çekince ne türlü ağlamıştı. Ne dense bilmem İngilizce öğrenmeyi çok istemişti. İngiltere sevdası, dış ülkelere gitme arzusu, daha ilkokulda başlamış. Sebepleri birazda şöyle imiş. Daha ilkokulda iken, bir arkadaşının evinde, ağabeyinin oynadığı oyuncaklardan çok etkilemiş. Bugün bunlara Lego deniyor. Çocuk, Lego dan kocaman hareket eden bir uçak yapmış. Serap her şeyin içini merak ediyor ya, bunu istediği gibi yapıp bozup, içini görüp öğrenmeye hayran olmuş. Böyle güzel oyuncakların bulunduğu o yabancı ülkelere daha o zaman merak sarmış. Büyüyünce oralara gitmeliyim demiş. Daha sonraları, Yalova kampında tanıdığı çoğu arkadaşı kolejlerde okuyorlardı, onların bilgilerinin zenginliğini gördükçe, lisan öğrenme arzusu daha da artmış. Oda lisan öğrenmeli, dış ülkelere gitmeli, oralarda okumalı. Bütün sevdiği müzik grupları da İngiliz’di, şarkıların sözlerini anlamak içinde İngilizce öğrenmesi lazımdı. İşte böylece İngiltere sevgisi iyice güçlendi.

1975 --Erenköy Kız Lisesi, Lise Son. Matematik hocalari ile.
Lise bitince üniversite sınavına girdi. O zamanlar hazırlık okulları çok daha yeni başlamıştı, arkadaşlarından hiç giden olmadı, Serap da gitmek istemedi. Eğer sınavı kazanırsa İngiltere’ye yollamayız diye sınavı da biraz boş verdi.  Üniversite sınavında Milli Eğitim Bakanlığının dış ülkelerde özel burslu okuma hakkını kazanmıştı. Artık iyice başladı hazırlıklara. Aslında bu bir macera idi, bizde nasıl müsaade ediyorduk bu maceraya atılmasına. Benim diyen anne müsaade etmezdi. Baba da nasıl müsaade etti. Baba ilk başta nasıl gidermiş, nasıl yaparmış, olacak şey mi dedi,  ama her şeyi planlayıp anlattık kendine. Peki ben nasıl cesaret ediyordum,  17 yaşında bir kızın bu maceraya atılmasına.

Serap’ın lise yıllarında, üniversitelerdeki karışıklıklar öğrenci çatışmalarına dönüşmüş, her gün bombalar patlar olmuştu. Bu durumda burada kalıp, her gün kendini tehlikeye atmasını nasıl göze alacaktık. Buna okumak mı denirdi. Serap dan bir sene evvel mezun olan arkadaşı, ne kadar karışmak istemesek de iki kişi kolumuza girip bizi de zorla  yürütüyorlardı diyordu, ellerinden nasıl kaçıp, dükkânların tezgah altında saklanışlarını  anlatıyordu. Bu durumlarda bizi hem üzüyor hem korkutuyordu. Burada okuma güveni kalmamıştı.


1975 --Erenköy Kız Lisesi, Lise Son. Matematik hocasi ile.

1975 --Erenköy Kız Lisesi, Lise Son.
Kimya hocalari ile
Birde, dış ülkelere gitmek kendimin de isteyip, yapamadığım bir arzuydu. Kendimi buldum onun yerinde. Aynı şekilde gemilerde çalışırken, dış ülkelere gittiğinde babasının da kalırmış aklı oralarda,  makul karşıladık. Bizim yapamadığımızı o yapsın dedik. Hem de kızımıza güveniyorduk. Yapardı o, ne istese becerirdi. Benim gençlik yıllarımda bir Almanya modası vardı. Herkes Almanya ya gidiyordu çalışmaya. Bende heveslendim de evlendikten sonra geldi aklım başıma.  Niye evlendim ki, gideydim Almanya ya dedim durdum. Büyüklere söyleyince de gideceksen kocanla git diyorlardı. Bende onun güzel bir işi var, o işini bırakmasın, ben gidip bir bakayım, olacak gibiyse o sonra gelir diyordum. Kızım olunca da sustum oturdum. Sonradan da çalışmayı hep istedim. Bir yerde çalışsam diyordum, çalışmak içinde Vakko’yu seçtim. Bir gün hiç kimseyi tanımazken, hiçbir aracı koymadan doğrudan  gittim Vakko’ya . Ben dikiş atölyesinin yetkilisi ile konuşmak istiyorum dedim. Götürdüler hanıma, ben burada çalışmak istiyorum dedim. Herhalde kendimden emin halim, tavrım hanımın hoşuna gitmiş ki, hay hay  Pazartesiye gel beklerim dedi. Ama ne gezer Adnan bırakırımı adamakıllı bir kavgadan sonra oturduk yine evde. Eskiden ne demekmiş yahu, kocan bırakmasa çalışamamak. Bende nasıl oturmuşum peki deyip bilmem ki. Hadi ne dersen de ben gidiyorum dememişim. Eskiden beri zaten evde bir şeyler yapardım, yine evde çalışmalarıma devam ettim. Evet, o Almanya ya gidemeyişim içimde kaldığından, kızımın istediğine hayır diyemedim. Üstelik kızıma da sonsuz güvenim vardı.  Gitmeli, hayatı tanımalı idi. Gitsin de,  sonra bütün hayatı boyunca, ah keşke gideydim demesin dedim.






1975 --Erenköy Kız Lisesi, Lise Son. Arkadaslar.